Gisteren was ik bijna een hele dag op zoek naar een gave plek om te eten. Wij hebben mijn neef en zijn vriendin uitgenodigd voor een diner. Zij zijn namelijk net afgestudeerd op de Universiteit van Leiden. Dus de vlag mag uit. En aangezien ik de peettante van mijn geweldige neef ben, mag er wel een bijzonder etentje van af.
Online struinde ik alles af. Bekeek de foto’s van de gerechten, het interieur, exterieur, locatie en de recensies. Het bleek nogal een klus om een echt onderscheidende plek te vinden tussen al die onderscheidende plekken. Er zijn zóveel plekken waar je tegenwoordig goed kan eten en vertoeven. Ook op inspirerende locaties zoals in gave fabriekshallen, historische pandjes of op locaties met hoogstaande architectuur. Door online de reviews langs te struinen zou je verwachten dat de keuze zo gemaakt was. Maar niets is minder waar. Veel horecazaken scoren tegenwoordig goed tot zeer goed. Er zijn steeds minder excessen sinds reviews hun intrede hebben gedaan. Daarvoor word je te goed in de gaten gehouden door de gast. Dus kun je redelijkerwijs verwachten dat een avondje gemiddeld tot goed kan uitpakken.
Toen probeerde ik een goed beeld van de desbetreffende zaak te krijgen door de foto’s en video’s te bekijken. Ook dat bracht geen soelaas. Soms zien de foto’s van de gerechten er zo onsmakelijk uit dat je direct past. Slecht belichte foto’s gemaakt door gasten of klungelig genomen door ondernemers die er geen kaas van hebben gegeten. Waar het op de vage foto lijkt alsof de presentatie sinds 1980 niet is veranderd. Dan heb je horecabedrijven met professioneel beeldmateriaal. Daar prijken de gerechten als ware kunstwerkjes op het scherm. Ze zijn te herkennen aan de kleine mopjes saus, eetbare bloemetjes, de nestjes kruiden, gelakte groenten, enzovoorts. Of alles ligt aan de linkerkant het bord, of juist rechts. Deze presentaties zie je zoveel dat het niet meer bijzonder te noemen is.
Nee, het is verrekte lastig om iets bijzonders te vinden, waardoor de avond als een mooie herinnering blijft hangen. Dat is ook best een opgave voor ondernemers, dat weet ik wel.
Hetgeen een lunchroom of restaurant bijzonder of uniek maakt zit namelijk vaak onderhuids. Het heeft te maken met waar je als ondernemer of bedrijf in gelooft, voor staat en belangrijk vindt. Dat is leidend voor alles wat je doet. Maar ook voor wie jij aantrekt. Want wie jij bent en wat jij uitstraalt, is waar jouw doelgroepen (gasten én medewerkers) zich mee identificeren. Loop daarom niemand achterna en blijf lekker dicht bij jezelf.
En waar wij zijn beland? Bij een authentieke Italiaan. Zonder fratsen, niet kek maar gewoon onvervalst goed.
Over Monique:
Monique is geboren en getogen in de horeca, in het restaurant van haar ouders. Daarna heeft zij meer dan 25 jaar gewerkt in de Internationale hotellerie en de meeting & events markt, in zo’n beetje alle disciplines, van medewerker tot commercieel directeur van een hotelgroep. Nu is ze eigenaar van Strategisch Horeca Advies en founding partner bij HorecaMonitor. Verder is columnist en geeft ze trainingen aan de HM Academy op gebied van conceptontwikkeling en marketing.
