Heb je je ooit afgevraagd wat de ecologische voetafdruk van je lunchroom is? Het is een vraag die we ons pas de laatste decennia zijn gaan stellen, mede dankzij sociale media en televisie. Voorheen was niemand zich er echt van bewust, en was zoveel mogelijk produceren en consumeren de norm. Maar wat betekent die voetafdruk precies? Het gaat om de impact die ons gedrag heeft op de aarde en de natuur. We gebruiken allerlei bronnen die de aarde ons biedt, maar wat als we meer gebruiken dan de aarde kan leveren?
Ik vergelijk het altijd met sporten. Sporten is een gezonde keuze. We gebruiken tijdens het sporten de kracht, het inzicht en het doorzettingsvermogen van ons lichaam. Na die inspanning moet het lichaam zich wel kunnen herstellen. Je moet je lichaam goed voeden en genoeg rust geven! Doen we dat niet en sporten we zoveel dat het lichaam het herstel niet kan bijbenen, en hebben we dan ook nog veel zorgen of stress, dan stort het lichaam in. We noemen dat tegenwoordig een burn-out.
Met onze aarde is het net zo. Als we meer vragen dan we teruggeven, kan ook de aarde zich niet meer herstellen en krijgt de aarde zogezegd ook een burn-out. Daarom proberen we allemaal onze bijdrage aan het milieu te leveren door onze voetafdruk te verkleinen: door vaker de fiets te pakken of te lopen, het openbaar vervoer te gebruiken of elektrisch te rijden, zo min mogelijk water, voedsel en energie te verspillen, minder of geen vlees en vis te eten, en te kiezen voor lokale producten en duurzame energie. Kortom, bewuster te leven zodat onze aarde kan herstellen.
Maar heb je je wel eens afgevraagd wat je maatschappelijke impact is? Die is waarschijnlijk veel groter dan je zelf verwacht. Zo bleek ook bij ons. Wij hebben de afgelopen jaren veel ouderen een klein beetje van vereenzaming kunnen behoeden: kleine Corry, oma Hondje, Jan Cappuccino, de oude professor die eerst zijn vrouw van de gesloten afdeling van het bejaardenhuis gaat ophalen voor het hoogtepunt van de week: koffie met een nougatine gebakje bij Bakkertje Deeg. Of een demente meneer die twee keer per dag een halfje brood wil komen kopen, terwijl zijn dochter de boodschappen al heeft gedaan en ook klant is bij ons. Jolanda vertelt hem dan twee keer per dag dat zijn dochter al is geweest en het brood al heeft meegenomen, maar hij krijgt dan vaak eerst een kopje koffie en ze zet hem dan aan tafel bij andere ouderen waarvan ze weet dat die ook wel wat gezelschap kunnen gebruiken. Al die ouderen komen bij ons voor een praatje, voor wat sociale contacten, en dan is de koffie en het koekje of het gebakje de sociale lijm.
's Avonds mogen veel lokale verenigingen bij ons vergaderen met gratis koffie en koek, omdat wij ze een warm hart toedragen, niet uit winstbejag. Wie goed doet, goed ontmoet. Dus doen wij, net als vele kleine lokale ondernemers, altijd mee met de initiatieven van sportclubs en basisscholen, maar ook de harmonie en het toeristenbureau. Dat geeft een positieve maatschappelijke impact, want wij beseffen het soms niet, maar we zijn veel meer dan ‘gewoon’ een lunchroom.
Dus mijn motto voor de toekomst: zoveel mogelijk je voetafdruk verkleinen en je maatschappelijke impact vergroten.
Succes!
Over Lucas Vermeulen
Lucas Vermeulen en zijn vrouw Jolanda runnen met hun bevlogen team Bakkertje Deeg, inclusief de bijbehorende lunchrooms Den Contente Mensch en De Vegan Bakker, gelegen in het vestingstadje Heusden (aan de Maas). In zijn columns deelt hij wat hen bezighoudt en drijft, altijd met zijn lijfspreuk ‘Zonder enthousiasme is zelfs het beste idee gedoemd om te mislukken’ in gedachten.
Blijf op de hoogte!
Wil jij op de hoogte gehouden worden van het laatste luchroomnieuws en één keer per week de digitale nieuwsbrierf van Lunchroom ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief.
