Nu het toeristenseizoen ten einde komt, maken wij ons op voor de laatste stuiptrekkingen van deze periode. Voordat we worden ondergedompeld in de decemberdrukte en sfeer.
Die stuiptrekking noemen we de elektrische fietsenbrigade! Oftewel de grijze golf. De oude van dagen behoren natuurlijk het hele jaar tot onze doelgroep maar juist in deze periode zijn ze oververtegenwoordigd. En als die tijd weer aanbreekt roept dat altijd gemengde gevoelens bij ons team op. Want, zoals je wellicht op het eerste gezicht niet zou verwachten bij deze categorie gasten, zijn ze onder te verdelen in twee soorten. De gewone oudere die met de (veelal elektrische) fiets, boot of gewoon met de auto of met een georganiseerde busreis onze vestingstad Heusden aan de Maas aandoen. Die komen voor de nostalgische sfeer, een pitstop met lekkere koffie en gebak of een lunch en ondertussen genieten van het feest der herkenning uit vervlogen tijden (onze inrichting is in Ot & Sien stijl). Het is altijd leuk en eervol om die oude garde te mogen verwelkomen, ze stralen levenservaring uit en ik zie ze vaak genieten en samen herinneringen ophalen. Bij het zien van al die oude ambachtsspullen komen de verhalen los en het is opzienbarend hoeveel mensen van die doelgroep vroeger, of bakker is geweest, of in de winkel heeft gewerkt, want vroeger had je natuurlijk in iedere straat bijna wel zo'n kleine ambachtelijke bakker zitten. Ik praat er graag over met die mensen, soms laat ik ze nog foto's zien of vertel ik de verhalen die ik weer van mijn vader, opa en overgrootvader heb gehoord. Op die manier creëer ik meer fans en bezorg ik ze een geweldige tijd in onze lunchroom uit oma's tijd.
Ik schrijf altijd in positieve stijl maar dit moet me toch van het hart. Want echter een klein gedeelte van die oudere doelgroep is minder plezierig om als gast te verwelkomen. Ze hebben namelijk vaak maar één doel en dat is zo weinig mogelijk uitgeven (het liefst niets) en zo veel mogelijk krijgen en daarin gaan ze ver, heel ver.
Je herkent ze aan hun vaak unisex outfit en twee dezelfde (dure) elektrische fietsen die ze tot hun duurste bezit hebben gebombardeerd en die ze beschermen met hun leven. Het komt dan ook regelmatig voor dat er weer zo’n ANWB-stelletje (zoals ze bij ons intern genoemd worden) met de fiets en al het terras of zelfs de lunchroom binnenkomen om de accu op te laden, en kruipen ze vóór bij de rij voor de balie.
De eerste keer koffie is steevast twee 'capusino' (zoals ze het fonetisch uitspreken) met het goedkoopste gebakje wat ze kunnen vinden of ze delen samen dat goedkoopste gebakje. Maar het tweede bakkie is dan toch maar een gewone koffie zonder iets want dat scheelt weer een paar centen. Iets drinken na de koffie is een gratis glas water 'om de pillen in te nemen'. Laatst was er een groepje die maakte het helemaal bont, ze wilden allemaal hun fiets opladen, gingen allemaal naar het toilet en hadden toen ook nog het lef om vijf glazen gratis water te bestellen. De (jonge) bediende van ons was helemaal overrompeld van deze brutaliteit en liet het maar gebeuren. Na een ruim halfuur twee terrastafels bezet te hebben gehouden vertrokken ze weer met nul omzet op de kassa! Wat is dat toch dat dit soort ouderen zich allerlei privileges - tot het onbeschofte aan toe - hebben toebedeeld, alsof ze allerlei rechten hebben opgebouwd alleen door gewoon 'OUD' te zijn. Vaak wordt er over de jeugd van tegenwoordig gesproken, maar wij kunnen uit ervaring zeggen dat deze ouderen het veel bonter maken. Regelmatig worden de Delfts blauwe kleine beeldjes die de lambrisering opleuken ontvreemd! Hele wc-rollen, parfumtesters, tot zelfs maandverbandjes word meegenomen. Het schaaltje met zakjes suiker en melkcups op tafel verdwijnt in zijn volledigheid in de tas! Allemaal erg handig voor op de boot of in de caravan.
De wc raakt met regelmaat verstopt als er weer iemand denkt dat onze oude rioleringen berekend zijn om een volledige Tena Lady of incontinentieluier door te trekken. Het gevolg is een verstopt toilet met al het gezeik en extra kosten, voor ons achtergelaten. Ik wil niet zeuren want ook deze doelgroep brengt natuurlijk geld in het laatje. Ik begrijp echter de frustratie van mijn vrouw en haar team over deze mensen die altijd naar de jeugd van tegenwoordig wijzen, maar zelf eigenlijk veel erger zijn. Letterlijk voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten, de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet als het over diefstal gaat, en brutaal en ongeduldig zijn. Zo.... ik heb weer wat frustratie van mij afgeschreven, want het ondernemerschap kent ook mindere kanten. 'That's all in the game'.
Gelukkig zijn de meesten fans! En dat maakt het weer goed. Voor nu nog even de tanden op elkaar en gewoon blijven lachen, want 'the show must go on'! En dan..... op naar de feestdagen!
Over Lucas Vermeulen
Lucas Vermeulen en zijn vrouw Jolanda runnen met hun bevlogen team Bakkertje Deeg, inclusief de bijbehorende lunchrooms Den Contente Mensch en De Vegan Bakker, gelegen in het vestingstadje Heusden (aan de Maas). In zijn columns deelt hij wat hen bezighoudt en drijft, altijd met zijn lijfspreuk ‘Zonder enthousiasme is zelfs het beste idee gedoemd om te mislukken’ in gedachten.
Blijf op de hoogte!
Wil jij op de hoogte gehouden worden van het laatste luchroomnieuws en één keer per week de digitale nieuwsbrierf van Lunchroom ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief.
