Afgelopen vrijdag keek ik naar de meest bedroevende en meest ingrijpende persconferentie tot nu toe. Het was tenenkrommend hoe het volk weer als een kleuterklas werd aangesproken.
We wisten heus wel dat er wat aan zat te komen. Want je moet behoorlijk naïef zijn als je had verwacht dat de horeca niet in het maatregelenpakket zat. Nadat de teugels in de zomer waren gevierd en jij weer vrij mocht ondernemen, ga je nu weer aan de lijn.
Nu zijn wij niet de branche waar de overheid de meeste sympathie voor heeft. Bij een discussie over de nachthoreca hoorde ik laatst een politicus zeggen ‘de nacht is voor het ongedierte’. Die uitspraak is tekenend en respectloos. En dan verbaast het niet dat de horeca als kop van jut altijd vooroploopt bij het aanscherpen van de maatregelen.
Onze toekomst is onzeker en ligt in de mist
Het grootste gevaar zit ‘m in de opmaat naar weer een wetwijziging. En wel door een demissionair kabinet. En hiermee komen wij op een gevaarlijk kruispunt te staan. Was je bij introductie van de coronapas al witheet dat je als een politieagent mensen moest controleren en weren, met 2G krijgen we hierop een walgelijk vervolg.
Met de coronapas en het loslaten van de 1,5 meter heeft de overheid het volk een vrijbrief gegeven om zich weer gezellig te vermengen. En dat nét voor het virusseizoen. Dan moet je er niet raar van opkijken dat de besmettingen oplopen. Dat scenario was bekend. Want in buitenland kregen de landen met coronapas, uitgewerkte vaccins en de seizoenswisseling, al in de nazomer een hoos aan besmettingen over zich heen en werden de teugels weer strak aangetrokken. Nu de pas verder wordt uitgerold, roeren ook andere branches zich. Ze houden hun hart vast want ook zij willen geen scheidsrechter zijn.
Nu hebben de meeste horecaondernemers een goede zomer gedraaid, al was het een zomer met hobbels. De personeelstekorten zijn schrijnend en de branche wordt er niet aantrekkelijker op door alle onzekerheid. Ook moeten wij rekening houden met grote prijsstijgingen door de wereldwijde tekorten en de vraag of gasten nog wel geld willen uitgeven in de horeca. Want ook zij voelen dit in hun portemonnee en graven zich financieel wellicht in.
En dan kan het doordrukken van 2G funest zijn voor onze branche. Een klein deel van de bevolking mag er dan bij jou niet meer in. Tel daar de groeiende groep principiële QR-weigeraars bij op en opeens is het een serieuze groep mensen die jouw horecabedrijf mijden.
Nu zal er heus wel weer een steunpakket worden opgetuigd als zoethoudertje. En dit pakket kan vast ook in je voordeel werken. Toch zie ik het alsof je een hond een worst met gif erin voorhoudt. De hond eet hij ‘m gretig op, maar daarna is hij er hondsberoerd van of betekent het z’n dood.
Je zal maar horecaondernemer zijn
Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik ben ondernemer geworden voor de vrijheid die ermee gepaard gaat. De vrijheid om mijn eigen beslissingen te nemen waar ik met mijn bedrijf naar toe wil. De vrijheid om te leiden en niet te volgen. De vrijheid om kansen te grijpen wanneer ik ze zie en wegen te bewandelen die anderen niet willen of kunnen bewandelen. Diezelfde drang zie ik terug in veel ondernemers om mij heen.
Natuurlijk komt elk ondernemerschap met een grote verantwoordelijkheid. En met plichten. Want je speelt het spel volgens de regels van de overheden. Hoe krom die regels vaak ook zijn.
Sinds het begin van deze ‘corona’ crisis hebben wij ons netjes aan de regels gehouden die gelden en ons elke keer weer aanpast bij nieuwe maatregelen. Even morren, maar dan toch weer door. Maar al bijna 2 jaar staat wij weer telkens aan en weer uit. Dat sloopt de mens. En op een onbetrouwbare, zwalkende overheid valt niet te bouwen. De onmacht en onzekerheid verlamt. Er zijn mensen die zo down zijn, dat ze het niet meer zien zitten. En er zijn mensen die om zich heen gaan slaan of agressief worden. Dat gebeurt er als je telkens weer in de hoek wordt gedrukt. Je bent nu eenmaal mens van vlees en bloed.
Wij zijn een van de grootste branches in onze economie. Maar de horeca is gefragmenteerd en onvoldoende verenigd. Want er is op individueel niveau te veel te verliezen. Wij zijn een makkelijk doelwit en behoren helaas tot de zwakste schakels. En dat doet pijn.
Over Monique
Monique is geboren en getogen in de horeca, in het restaurant van haar ouders. Daarna heeft zij meer dan 25 jaar gewerkt in de Internationale hotellerie en de meeting & events markt, in zo’n beetje alle disciplines, van medewerker tot commercieel directeur van een hotelgroep. Nu is ze eigenaar van Strategisch Horeca Advies en strategisch partner voor horecaondernemers. Verder is ze columnist en geeft ze trainingen aan de HM Academy op gebied van conceptontwikkeling en marketing.
