Ik ben zojuist verhoord door de politie. Ik ben verdachte. Ik word verdacht van slavendrijven. De kwestie is van een paar jaar geleden. Ik deed toen zaken met een schoonmaakbedrijf. Dit bleek een achteraf een criminele organisatie te zijn, volgens de twee rechercheurs die mij vandaag ondervroegen.
Het schoonmaakbedrijf had ik via een collega-restaurateur. Ze hadden veel klanten in de horeca in Amsterdam, goede afwassers en schoonmakers, konden goed leveren, nette facturen, allemaal keurig.
Totdat de politie binnen kwam vallen. Controle!
Het was twee jaar geleden. Ik maakte mij geen zorgen. Bij mij werkt nooit iemand zwart. Mensen die zwart werken in de horeca hebben er meestal een uitkering bij. Ik vind dat diefstal van de maatschappij en daar werk ik niet aan mee.
De controle op de aanwezige medewerkers stelde weinig voor. Ze hadden vooral een aantal vragen voor me over dat schoonmaakbedrijf. Over wie er allemaal via dat bedrijf hier hadden gewerkt en of ik daar ook de paspoorten van had gekopieerd. Dat had ik niet, het waren immers niet mijn medewerkers.
Het onderzoek door politie en arbeidsinspectie loopt nu twee jaar. Tijdens die twee jaar ben ik een regelmatig gesommeerd om de paspoorten van die medewerkers te overleggen. Maar die heb ik dus niet. Of ik daar dan niet op één of andere manier aan kon komen. Hoe dan? Daar konden ze geen uitspraak over doen.
Tijdens mijn verhoor vandaag vroegen ze het ook nog een keer. Voor de vorm denk ik. Ze vertelden me, na twee jaar, dat het schoonmaakbedrijf werkte met illegalen. Dat dat bedrijf voor hen een uitkering regelde bij de Gemeente Amsterdam en dat ze vervolgens aan het werk werden gezet, soms wel meer dan 38 uur per week!
Dat is dus schijnbaar moderne slavernij. Afrikanen die hier komen op studievisum of als asielzoeker. Keihard werken om zoveel mogelijk geld naar de familie op te kunnen sturen en ook nog eens een uitkering aangeboden krijgen van de Gemeente Amsterdam. Zeg daar maar eens nee tegen.
Mijn schoonmaker heette Berhane. Hij kwam uit Eritrea en studeerde aan de UvA Internationale Politieke Betrekkingen. Hij was inmiddels aan het afstuderen en ik was ook door hem uitgenodigd voor zijn diploma-uitreiking. De politieke situatie in zijn land was op dat moment gevaarlijk, maar hij wilde op één of andere manier terug om daar iets aan te doen. Hij hield van zijn land.
Ik heb Berhane de afgelopen twee jaar niet meer gesproken. Hij neemt zijn telefoon niet meer op. De arbeidsinspectie heeft hem wel gesproken. Maar daar kunnen ze niets mee in verband met de nieuwe wet AVG. Ze kunnen hem wel bellen, maar niet identificeren.
De mensen achter het schoonmaakbedrijf zijn ook verdwenen. Alleen hun website is nog in de lucht: De Gouden Bezem, we staan daar zelfs nog doodleuk op vermeld.
De overheid kan de website niet offline halen, de fraudeurs die erachter zitten niet opsporen, de mensen die onterecht een uitkering hebben gekregen niet identificeren. Het enige wat ze kunnen doen is zestig Amsterdamse horecaondernemers jarenlang lastigvallen en bedreigen met boetes. Die zijn immers wel zo lekker makkelijk bereikbaar.
Sico
Meer leuke stukjes van Sico lees je via deze link: www.linvite.nl/dagboek
De website van het restaurant vind je hier: www.linvite.nl
