Creatief ondernemerschap is het antwoord van de Zwolse ‘Lunchroom J. Dunnik’ op de voor een ondernemer alles overheersende vraag: ‘Hoe krijg ik de mensen in mijn zaak?’ Van de inmiddels gepatenteerde Zwolse Bol tot en met menu’s waarin de klant - met een lach - de naam van zijn eigen bedrijf herkent. Het werkt allemaal.
Toen hij tien jaar was, stond Jan Dunnik al in het café van opa en oma in Staphorst. Vervolgens deed hij - na een horecaopleiding - ruime ervaring op in diverse motels. Zijn horeca-avontuur werd in 1992 voortgezet met de overname van de twee verdiepingen en honderd zitplaatsen tellende lunchroom in de Broerenstraat in Zwolle. Nu is Lunchroom J. Dunnik een begrip. Zeker voor de circa duizend man die op een drukke zaterdag zijn zaak in hartje Zwolle bezoeken. Passanten, jong en oud, die in een gezellige huiskamersfeer, aan de hand van een zeer uitgebreide kaart, hun kleine en grote honger kunnen stillen met onder meer gebak en koffie; een broodje kroket of gezond; een schnitzel of kipfilet.
Het lokkertje
Vanaf dag één houdt Dunnik zich bezig met de voor een ondernemer alles overheersende vraag: ‘Hoe krijg ik de mensen naar mijn zaak?’ Hij is begonnen met een lokkertje. ‘Ik besloot meteen een typisch Zwolse specialiteit te introduceren,’ vertelt hij. ‘Aangezien mijn zaak doordeweeks voornamelijk door dames wordt bezocht, wilde ik een gebakje dat bij hen in de smaak zou vallen. Ik ging ervan uit dat de meeste vrouwen wel van zoet houden, dus het is een soes geworden met zelfgemaakte echte room, zelfgemaakte boerenjongens, advocaat en chocoladesaus. Het bijzondere aan de Zwolse bol is, dat hij à la minute wordt gemaakt. Indien gewenst “op maat”, want sommigen vinden boerenjongens niet lekker of vinden de bol te groot. En dat alles voor de alleszins redelijke prijs van fl 3,75! Wij hebben in negen jaar tijd zo’n 170.000 bollen verkocht. Gasten komen ze halen. Dat kunnen tien, maar ook zoals vanmorgen zestig bollen zijn. De gast zal dan wel even moeten wachten, want het maken van een bol neemt circa twintig seconden in beslag.’
Ook het bedrijfsleven heeft de Zwolse bol als lekkernij ontdekt. De bollen kunnen bij de bedrijven zelf worden gemaakt. Bij de Formido werd tijdens de opening 180 Zwolse bollen op locatie gemaakt. Maar Dunnik levert de bollen bijvoorbeeld ook aan het plaatselijke bejaardentehuis, voor de speciale prijs van fl 2,95.
Bescherming
Het succes van de bol die inmiddels ook een zomerse variant kent (dezelfde bol maar met roomijs; de Zwolse ijsbol genoemd) is niet onopgemerkt gebleven. Dunnik ontdekte een collega die een graantje wilde meepikken van het succes. ‘Deze kwam met dezelfde bol, en dat vond ik geen goede zaak,’ aldus Dunnik. ‘Ik ben op de man afgestapt en heb hem uitgelegd dat zoiets eigenlijk niet kan. Hij had daar wel begrip voor. Maar een volgende heeft misschien wel helemaal geen boodschap aan mijn verhaal. Op een zondagmorgen hoorde ik op de radio iets over naamsbescherming. Ik heb uitgezocht of deze bescherming ook voor een bol geldt. Toen duidelijk was dat dit inderdaad het geval is, heb ik meteen octrooi op de Zwolse bol aangevraagd. Daar is weliswaar een bedrag van fl 1500,- mee gemoeid, maar daarmee heb je wel een instrument in handen om herhaling te voorkomen. Zelfs als iemand met de naam Zwolse Soes iets begint, handelt hij tegen de regels.’
Voor Dunnik was de octrooiverlening een reden voor vreugde en dus voor het geven van een feest. Hij besloot het groots aan te pakken en stapte naar burgemeester Franssen van Zwolle. Dunnik: ‘Hij vond het een leuk initiatief en stimuleerde me om werk te maken van de promotie. Hij was bereid naar de zaak te komen. Ik heb toen de pers uitgenodigd.’
Vijftien dagbladen en tijdschriften kwamen af op de feestelijke tractatie: koffie en bol gevolgd door een onverwacht debuut van de Zwolse burgervader die deze keer niet met een toespraakje kon volstaan. Zonder daarvan vooraf in kennis te zijn gesteld mocht, of beter gezegd moest hij - compleet met schort waarop de aanduiding ‘Zwolse bol’ was aangebracht - de bol zelf maken.
Dunnik’s enthousiasme voor de bol kent inmiddels geen grenzen. Hij zou graag op de televisie laten zien hoe de Bol gemaakt wordt. Alleen zullen - dat staat vast - de kijkers de samenstelling van de boerenjongens nooit vernemen...
Voor de buurt
De bol mag dan voor het grote publiek de grote trekker zijn, Dunnik en zijn medewerkers zorgen ook goed voor hun omgeving. De winkeliers in de buurt bijvoorbeeld, die tijdens een koopavond geen tijd hebben voor een rustige avondmaaltijd thuis, kunnen aan de hand van drie menu’s die rondgebracht worden door een lunchroommedewerker, hun keuze (telefonisch) doorgeven. Elke donderdag worden er zo’n 180 menu’s gemaakt. Dunnik maakt daar altijd extra werk van. De menu’s zijn voorzien van een door Dunnik zelf gekozen mop, of ze dragen de naam van een bedrijf op het bezorglijstje. Dunnik: ‘De winkeliers vinden zoiets prachtig. Aan de jongens die de menu’s rondbrengen wordt geregeld gevraagd: Wanneer mogen wij er met onze naam op? We haken soms ook in op de actualiteit.’
Populair waren de Big Brother-menu’s, waarop de beeltenissen van Bart, Ruud en Willem aangebracht waren. Maar het kunnen ook de feestdagen zijn, zoals met de menu’s Valentino, Only you, Happy Valentine en Valentine Surprise Plate. Altijd dankbaar in Nederland is het weer: als op een bloedhete zomerdag de mussen van de daken vallen, getuigt een menu ‘Koud hè?’ of ‘Swolle del Sol’ van een heel toepasselijke meelevendheid.
Maar ook een grote groep mensen die in de tweehonderd meter verderop gelegen kerk, in afwachting van hun kaartje voor een concert van Mozart, in een lange rij staan, worden met plezier van een kop koffie voorzien. Een zeer gewaardeerde geste van twintig minuten, goed voor honderd kopjes koffie, leert een rekensommetje.
Op de vraag of hij tevreden is over het reilen en zeilen van zijn zaak, antwoordt Dunnik in eerste instantie met een volmondig ja, maar twee seconden later bedenkt hij zich: ‘Nee, want ik zie met lede ogen aan hoe vrij veel mensen bij binnenkomst weer rechtsomkeert maken, gewoon omdat er geen plaats voor hen is. Daar ga ik dus iets aan doen. Ik ben bezig om de zaak hiernaast erbij te trekken. Zo krijg ik plaats voor nog eens zestig mensen. De kans dat dit plan zal doorgaan, schat ik op tachtig procent. Ik wil groeien!’
Auteur: Winny Cloesmeyer
LU20JAAR LU20JAAR2000
