En nu eerst geld verdienen!

Wanneer je Egmond aan Zee binnenrijdt, zie je meer witte dan gele nummerplaten op de auto’s. Het is immers al juni en het toeristenseizoen
komt op gang. Onze Oosterburen zijn dol op Egmond en de badplaats wordt dan ook jaarlijks overspoeld door Duitsers. Dat is niet verkeerd voor lunchroom Pompadour; hier loopt het in de zomer namelijk storm.

“We moeten het hier in drie maanden verdienen”, vertelt Marita de Bruin, eigenaresse van lunchroom Pompadour. Alhoewel… De naam is niet heel lang geleden gewijzigd naar Pompadour Ontbijtservice, maar daarover later meer. Bovendien is het misschien leuk om te weten dat de naam Pompadour afgeleid is van Madame de Pompadour. Zij was op haar beurt de maîtresse van de Franse koning Lodewijk de zestiende en introduceerde het kapsel dat naar haar vernoemd is: de Pompadour. “De maand mei die we dit jaar hebben gezien was heel slecht, en voor ons dus best een tegenvaller. Er was geen pijl te trekken op het weer, en dan blijven de toeristen weg. Vooral met de softijsverkoop merk je dat sterk; bij goed weer is ons uitgifteraam namelijk de motor van onze zaak.”

*Menu was een boekwerk*
“Zes jaar geleden namen wij de lunchroom over”, vervolgt Marita. “Deze zaak heeft al zo’n twintig, vijfentwintig jaar de functie van lunchroom. Daarvoor was het een sigarenwinkeltje annex snoepwinkeltje. De vorige eigenaar heeft de boel behoorlijk laten verslonzen de laatste jaren dat hij er zat. De klad zat er echt in. Hij noemde de zaak een ‘croissanterie’, en als menu kreeg de gast een enorm boekwerk voorgeschoteld. Je had drie kwartier nodig om het menu door te spitten; werkelijk alle denkbare belegvariaties stonden erin. Wij hebben toen direct onze eigen stempel op de zaak gedrukt en het menu omgegooid. Dat was voor sommige vaste gasten even wennen, maar het is beter. Veel beter. En de mensen die moesten wennen? Die komen hier nu ook. Ze zien dat we hier iets goed doen namelijk. Dit jaar is ook het interieur aangepakt, is de buitenkant geschilderd en hebben we nieuwe markiezen geplaatst. We zijn klaar voor de toekomst.”

*Winkelcentra zijn gedoemd*
“Sowieso kun je tegenwoordig geen croissanterie meer hebben; dat loopt natuurlijk totaal niet meer. Net als die vlaaienwinkels. Ik snap niet dat die nog bestaan, eigenlijk. Waar doen ze het van? Hier vlakbij in Heerhugowaard is Mr. Cocker ook al gesloten, die lunchroom was een begrip in die plaats. Dat komt omdat ze in een winkelcentrum zitten”, zegt Marita. “In winkelcentra komt niemand meer; die zijn uitgestorven. Online koop je het sneller en goedkoper, in een winkelcentrum mag je niet roken en de huren zijn er veel en veel te hoog. Daar kan je niet tegenop verdienen als ondernemer. Nog een verandering: in plaats van vlaaien en croissants verkopen wij tegenwoordig kwarktaarten en MonChoutaarten. Die verkopen reuzegoed en die maken we zelf. Alles hier is huisgemaakt, want dat is helemaal de trend. Grof en huisgemaakt. Een paar jaar geleden begonnen we eigenlijk voor de grap met de huisgemaakte appeltaart. Die zag er soms niet uit qua vorm en presentatie, maar dat vonden de gasten juist geweldig. Van die grove, zelfgemaakte appeltaarten verkopen we er nu zestien tot twintig in de week. Niet verkeerd toch?”

*Duitsers zijn ontbijtliefhebbers*
De Duitsers hebben in de zomer de overhand in Egmond. Zij hebben vast ook andere wensen dan de gemiddelde local. “De Duitsers houden niet zo van verandering”, vertelt Marita. “Zij willen gemoedelijk zitten en ze houden van ontbijt. ’s Ochtends zit het hier dan ook behoorlijk vol met Duitse toeristen. Het verschil met Nederlanders is wel dat ze van lekkere dingetjes houden, van zoetigheden en zo. Van pannenkoeken houden ze ook; daar zijn Duitsers gek op. Nederlanders zijn toch meer van de broodjes.”


~Het riant belegd vikingbrood is bij de gasten favoriet~

*Ontbijtservice is noodzaak*
“In Egmond zijn er ook andere zaken waar je kunt lunchen, maar die zijn vaak veel groter, of het zijn restaurants waar je ook kunt lunchen. Dat is toch net even anders. Wij hebben een pure dagzaak en zijn rond zes, zeven uur gewoon klaar. IJs is voor ons héél belangrijk. In de zomer is het vooral rond vijf uur ’s middags druk bij het uitgifteraam; de mensen komen dan terug van het strand en lusten wel een ijsje. Daarnaast heb je hier de seizoenen. In de zomer druk, in de winter is het niks. Dat is de reden waarom we de ontbijtservice hebben bedacht; die zorgt voor extra omzet in de winter. We cateren ook bij bedrijven in de buurt en de kerstpakketten en oliebollen vliegen de deur uit. Onze oliebollen zijn een begrip in Egmond en vorig jaar hebben we de kerspakketten bij de gemeente mogen leveren. Op die manier komen we de winter wel door, maar als ik een tweede zaak zou openen, dan zou ik die openen in een plaats waar je niet zo afhankelijk bent van de seizoenen. Of ik in Alkmaar iets zou willen beginnen? Nee, ben je gek. Heb je die leegstand daar al wel eens gezien? Eerst hier maar eens geld verdienen, want we hebben de afgelopen zes jaar behoorlijk wat tegenslagen gehad.”

*Horecazaken vallen om*
Eerst geld verdienen dus. Het is nu het moment, zo aan de start van het seizoen. “Ja, dat klopt”, zegt de vrolijke eigenaresse. “We moeten nu echt geld gaan verdienen, want dat is echt hard nodig. Om ons heen zie je de horecazaken bij bosjes omvallen. Zover is het bij ons niet hoor, maak je maar geen zorgen, maar we moeten nu wel een keer wat gaan verdienen. Sinds de overname hebben we natuurlijk moeten investeren in het interieur, maar ook in apparaten die kapot gingen. Daar hebben we ongelofelijke pech mee gehad. We letten daarom ook goed op de prijzen van inkoop en op de bezetting in de zaak. Vaak kunnen we het hier met zijn tweeën aan; dat is een kwestie van goed plannen. Vanaf half juni hebben we een derde mannetje nodig, want dan start het seizoen echt. We vinden het bij een leverancier vooral belangrijk dat hij, indien nodig, iedere dag kan leveren. We hebben weinig opslagruimte en maken alles zelf, en daarom vinden we dat zo belangrijk. Voordat we deze zaak overnamen, hadden ze hier enorm veel leveranciers. Dat is geen doen. Werken met één inkoopbedrijf, waarbij je kortingen ontvangt, is veel gunstiger.”

*Bokkenpootjesgebak*
“Wat wij uit de keuken halen, daar kan niemand tegenop!” Een gevleugelde uitspraak van Marita, die hiermee doelt op de hoeveelheid gerechten die uit het kleine keukentje komen. “Moet je zien. Hier doen we het dus mee”, zegt de innemende onderneemster breeduit lachend. “Dat doet niemand ons toch na? De salades, de soepen… Alles maken we hier zelf, en wij bedenken veel gerechten ook zelf trouwens. Kijk eens: we hebben ‘bokkenpootjesgebak’. Helemaal zelf bedacht. En we luisteren ook goed naar onze gasten; laatst vroeg een Duitse mevrouw om ijskoffie en die heb ik dan ook gewoon voor haar gemaakt. Nu staat ‘ie op de kaart. Verder is de clubsandwich natuurlijk een klassieker die goed blijft verkopen, en zoals gezegd zijn huisgemaakte gerechten helemaal hot. Net als de carpaccio trouwens, die verkoopt reuzegoed.”

*Klassiek en eigentijds*
Een klassieke zaak die met de tijd meegaat. Zo zou je Pompadour in Egmond kunnen omschrijven. “Klopt”, zegt de blonde lunchroomeigenaresse. “We houden enerzijds vast aan traditie, want een deel van onze klantenkring houdt daarvan. Buiten het seizoen zitten hier in de middag vooral ouderen. Hier hebben ze aanspraak; het is een sociale ontmoetingsplek. Op die paar kopjes koffie verdienen we niet veel, maar het is wel je ‘eigen bevolking’, en dat is belangrijk. Een paar maanden geleden zijn we ook op social media actiever geworden. Nu de zaak er helemaal uitziet zoals ik wil, gaan we er helemaal voor. Zowel online als hier in de zaak. Zoals ik eerder al zei: het is tijd om geld te gaan verdienen!”

~Thijs Jacobs~