Achter klassieke wereldgerechten zit vaak een kleurrijk verhaal. In zes delen vertellen wij over de benamingen van herkenbare spijzen. Deze week deel drie: de Carpaccio en de Sachertorte.
*Carpaccio*
Dit Italiaanse gerecht vindt zijn oorsprong in het Venetië van 1950. Het werd bedacht door Giuseppe Cipriani, eigenaar van Harrys Bar. Een plaatselijke gravin, Amalia Nani Mocenigo, was een frequente bezoeker. Vanwege haar bloedarmoede werd zij geadviseerd om rauw rood vlees te eten. Cipriani ontwikkelde de schotel speciaal voor haar. Hij noemde het gerecht naar de schilder Vittore Carpaccio, van wie op dat moment een tentoonstelling werd gehouden in Venetië. De rode kleuren die de schilder gebruikte in zijn werk deden Cipriani denken aan het rood van de ossenhaas. "Harrys Bar":http://www.cipriani.com/locations/venice/restaurants/harrys-bar.php serveert nog steeds het gerecht. De gast moet er wel een fortuin voor neertellen.
*Sachertorte*
Dit baksel komt in 1832 voor het eerst uit de oven. Politicus Klemens von Metternich uit Wenen liet zijn persoonlijke keuken een nieuwe taart maken. Geen luchtige, schuimige, mannelijke taart, maar een droge, compacte, vrouwelijke taart. In de keuken bedacht de leerling Franz Sacher een taart zoals nog nooit was vertoond. De chocoladetaart ansich was al bekend, maar de combinatie met een abrikozenvulling en een dikke chocoladelaag bovenop was geheel nieuw. Sacher kreeg naar aanleiding van deze uitvinding een baan aangeboden in Boedapest. Hij keerde echter al snel terug naar Wenen om voor hofleverancier Dehne te werken. Toen Sacher zijn eigen zaak opende, nam hij het recept mee. Eduard Sacher, de zoon van Franz, opende in 1876 een restaurant achter de Weense Staatsopera. Later werd dit " Hotel Sacher Wien-Salzburg":http://www.sacher.com/en-original-sacher-tart.htm, waar vandaag nog steeds de Original Sacher-Torte verkrijgbaar is.
~Marijn Brok~
De kronieken van wereldgerechten (III)
9 februari 2013
