Column Pieter Punter: Street food

Onlangs had ik een congres in Chicago en heb ik met verbazing en jaloezie gekeken naar de verscheidenheid in aanbod van allerlei ‘food trucks’ of zoals wij zouden zeggen ‘rollende keukens’.
Het aanbod was zeer gevarieerd, Lobster on board was bijvoorbeeld een erg leuke met een uitstekende kreeftsandwich. Er is zelfs een foodtruck gespecialiseerd in thee, de Bee & Tea.

Een kort overzicht van het aanbod: Haute Sausage, Tamale Spaceship, Cupcakes for Courage, Flirty Cupcakes, de Vegetarian Express. Er zijn zelfs apps waarmee je kan zien welk foodtruck waar staat en wat hun specialiteit is (voor de iPhone: roaming hunger). Daarnaast hebben ze een twitteraccount en worden ze gevolgd op Facebook. De burgemeester van Chicago heeft een speciale wet gemaakt om het aanbieden van voedsel vanuit een auto mogelijk te maken. Een vergunning voor twee jaar kost 1700 dollar.

In Nederland zien we dit alleen op festivals en feesten, voor een rollende keuken op straat is een ventvergunning nodig en dat kost meestal 5 tot 30 jaar. Het is mij volstrekt onduidelijk wat de reden is voor deze achterlijke regelgeving. Maar na het succesvolle Weekend van de Rollende keukens in Amsterdam schijnt de lokale overheid iets losser te zijn geworden en lijkt het erop dat de (absurde) regelgeving wordt versoepeld. Ik denk dat het een zegen voor culinair Nederland zou zijn als de rollende keukens ruim baan kregen.

Wat mij nog altijd het meest verbaast, is de angst van de reguliere horeca. De rollende keukens zouden oneerlijke concurrentie geven. Ik stel me dan voor dat een gezelschap bij Jonnie Boer wil gaan eten, een rollende keuken met Argentijnse empanada’s op de hoek ziet staan en ter plekke besluit om toch maar op straat te gaan eten. Het moet niet gekker worden. Ik denk dat de reguliere horeca hier met volle overgave in moet stappen, laten we maar tientallen rollende ‘Jonnie Boers’ en andere chefs hebben. Dat is een ontzettende verbetering ten opzichte van de zak friet en de frikandel.

~Pieter Punter~