Bijna alles aan lunchroom Cappucino Rotterdam ademt internationale allure. De naam, de inrichting, de muziek en natuurlijk de menukaart. Van de met koeienhuid beklede banken en het boeddhabeeld tot aan de waanzinnig kitscherige gecapitonneerde toiletdeuren, gehuld in wit en stralend turkoois. Eigenaren Ron van Beek en Ank van der Waal weten uitstekend een uitgesproken smaak te combineren met een hartelijke gastvrijheid en uitstekende kwaliteit.
‘Laat uw voedsel uw geneesmiddel zijn en uw geneesmiddel uw voedsel,’ sprak de Griekse arts Hippocrates ooit. Een onverwachte uitspraak die terug te vinden is op de menukaart bij Cappucino. En er zit een kern van waarheid in, want wie geen zin heeft in eten of last heeft van een chagrijnige bui zal bij Cappucino zeker gaan watertanden en opvrolijken. Alleen al door de vriendelijke begroeting waarmee iedere gast wordt verwelkomd. Een begroeting waar het personeel zelf ook even aan moest wennen. Ank glimlacht bij de herinnering aan de begindagen van Cappucino, oktober 2005. Ron en Ank lieten hun personeelsleden heel specifiek hallo zeggen tegen het binnenstromende publiek. ‘We hebben zelf altijd veel gereisd en kwamen dan ook vaak bij lunchrooms. We hebben overvolle en praktisch lege eetgelegenheden meegemaakt. Maar het viel ons vooral op dat de begroeting vanuit het personeel veel te wensen over liet. Het is toch krankzinnig dat je nergens een gezellig hallo hoort? Dat wilden wij anders doen. Een begroeting komt niet alleen heel plezierig over, het heeft ook praktische kanten. De klant krijgt een gevoel van herkenning en al het personeel weet meteen dat er een nieuwe klant is.’
Nieuw
Ron en Ank zijn volledig nieuw in de horecawereld. Ank had voorheen haar eigen kapsalon en Ron was commercieel directeur in de modewereld. Het runnen van een lunchroom bleek beiden aan te trekken en het duo ging op zoek naar een geschikt pand. Uiteindelijk viel de keuze op een bestaande lunchroom in de buurt van het Beursstation in Rotterdam, vlakbij de koopgoot. Binnen drie weken was de zaak gekocht en kon de verbouwing beginnen. Over de hectiek van de begindagen kan Ank kort en bondig zijn: ‘Je vergeet het gelukkig allemaal snel weer, maar het was echt een enorm gedoe.’ Ank en Ron richtten hun blikken op de aankleding en naamgeving van het pand. De naam Cappucino werd al snel gekozen. ‘Het is een universele naam en de koppeling van een cappuccino naar een lunch is snel gemaakt.’
De inrichting was ook geen enkel probleem. ‘We wilden iets wat internationaal aanspreekt. Iedereen moet zich hier thuis kunnen voelen. Dat je het gevoel hebt dat je ook in Barcelona of Parijs zou kunnen zijn. Bovendien zijn we zelf heel uitgesproken.’ Een waar woord. De inrichting is absoluut niet standaard en juist dat maakt Cappucino bijzonder aantrekkelijk. De banken langs de ramen zijn voorzien van koeienhuid en de tafels bekleedt met zadelleer. ‘Het mag hier lekker verouderen, want dat geeft juist dat speciale effect,’ zegt Ron. ‘Je ziet steevast kopieën van kopieën, dus wij wilden iets anders.’
Aankleding
Aan de muur hangen vier versies van het laatste avondmaal en daaronder staat weer een Boeddhabeeld. De toiletten zijn verborgen achter kitscherig gecapitonneerde toiletdeuren. Heel mooi passend bij het geheel, want naast wit is de overheersende kleur turkoois, echt dé kleur van Ank en Ron. Fris, vernieuwend en heel trendy. Er staat een prettige leestafel, de counter is heel open en het plafond wordt gesierd door kroonluchters die Ank zelf maakte met behulp van kerstspullen. Er heerst een prachtige eenheid en alles is opvallend schoon.
‘Het was hier eerst een soort helverlichte kantine,’ zegt Ank met enig misprijzen. ‘Er was totaal geen eenheid, geen rust. Dat hebben wij er wel in gebracht. We hebben ook het terras leuk aangekleed en uitgebreid, want er wás nauwelijks een terras. Je moet ook kijken naar het publiek dat je krijgt. We hebben hier Japanners, Chinezen, Europeanen en Amerikanen. Er komen hier studenten, winkelend publiek, zakenlieden die hier een meeting hebben. Het was een hele onderneming voor ons om op te starten,’ lacht ze. ‘Toen we dit kochten hadden we nog nooit een cappuccino gemaakt. We wisten alleen dat we het, met alle respect richting andere ondernemers, anders wilden doen.’
Perfectionistisch
Op hun menukaart zijn Ank en Ron minstens zo perfectionistisch. ‘Wil je ijs in je cola? Kan hier hoor, mijn cola komt uit flesjes dus je krijgt waar voor je geld,’ grijnst Ron. In no-time kan hij verhalen over de afzetterij bij strandtenten, waar ze een glas vol ijs gooien en er dan een beetje colapoeder bij doen en waar kraanwater op de tap wordt aangesloten om zo ijskoud water te kunnen verkopen als bronwater. Dat soort praktijken zijn bij Cappucino uit den boze. Hier is kwaliteit echte kwaliteit tegen een heel redelijke prijs. De kaas komt van een kaasboer, er worden alleen scharreleieren gebruikt en van alles wat er binnenkomt weten Ank en Ron precies waar het vandaan komt.
‘Wat vers kan zijn is bij ons ook vers. Als je een lunchroom hebt, moet je het domweg goed aanpakken. Kwaliteit bieden. Iets extra’s. Dat is hard werken, maar zeker de moeite waard. En we merken het, want we plussen 35 procent ten opzichte van onze voorganger. Dat komt ook omdat wij steeds voor ogen houden dat we hier moeten handelen zoals we dat zelf ook zouden willen. Dus bestellen we verse sappen die elke dag worden aangeleverd. Alleen de grotere spullen halen we een keer in de week bij de groothandel. We kijken heel erg naar aankleding. We proberen van iedere bagel iets speciaals te maken. We blijven gewoon continu op zoek naar een betere kwaliteit. Met kwantiteit heb je alleen jezelf te pakken.'
Zo kozen Ank en Ron voor koffie van Royal Taste special brand uit Soest en Thiemé’s echte thee uit Papendrecht. De thee is van een hoge kwaliteit en wordt met de hand verpakt. Cappucino is de enige lunchroom waar er ook een likeurtje bij wordt geschonken. Op de kaart staat deze als 18+-thee vermeld met prachtige namen als Jade, Tschai en Maharadja. Hetzelfde geldt overigens ook voor de 18+-koffie: Carajillo en een geheim recept bevattende Rotterdam Coffee. ‘We verkopen niet elke dag deze theelikeur, maar het is wel heel speciaal om te hebben.’
De “gewone” thee bij Cappucino klinkt anders niet zo gewoon: Japan green sencha, Darjeeling first flush, China supreme rose en de Shop till you drop special. Thee wordt ook niet geserveerd in een standaard theezakje, maar in een prachtig zakje en een eigen zeefje. En voor naast de koffie en thee biedt de menukaart ook genoeg: muffins, taarten en cookies. Natuurlijk zelfgebakken.
Knipoog
Ank en Ron hebben een groot gevoel van humor. Gelukkig maar, want ze hebben ook wel wat ergernissen meegemaakt. Zo hadden ze gastendoekjes bij de toiletten, maar van de veertig waren er in de tweede week nog maar drie over. De tijdschriften werden meegenomen en er zijn nog maar twee leuke asbakjes. ‘Ze stelen het zo onder je neus vandaan,’ klinkt het enigszins verontwaardigd. Leuk is het niet, maar Ank en Ron staan er niet lang bij stil. De kwinkslagen vliegen over en weer en hun openheid is bepaald verfrissend.
Een grappige knipoog is ook terug te zien op de broodjeskaart. “Bagels: volgens klassiek New Yorks recept met natuurlijke, ambachtelijke ingrediënten, met weinig vet en een gratis Gat!” Ron en Ank hebben niet bewust gekozen voor de bagel. ‘De vorige eigenaar had al bagels. Wij hebben alleen de keuze uitgebreid met meerdere typen zoals sesam, maanzaad, olijfspinazie, zongedroogde tomaten, rozijn kaneel en knoflook. Als je al zoveel smaken hebt, hoef je geen ander brood meer erbij te hebben. Het is ook allemaal vers. We hebben vijf of zes bakmomenten op een dag. Voor de kinderen is er jam, choco, appelstroop, bruine suiker en vlokken. Wat ik wel graag wil, is nog een zachte variant. We krijgen hier ook oudere bezoekers die gezellig wat willen zitten en eten. Dan is een bagel voor een kunstgebit best wel hard.’
Bij deze attentheid krijgt Ank een waarderende blik van Ron voordat hij naar enkele gasten loopt. Zó typerend voor Cappucino. Gasten hoeven niet te melden dat het toiletpapier op is, daar wordt op gelet. Deuren worden opengehouden en aan bekende gasten wordt steevast gevraagd hoe het gaat. ‘We pretenderen niet dat we een fotografisch geheugen hebben, maar het is en staat heel prettig om zo met gasten om te gaan. We hebben hier een stelletje dat elke zaterdag even langskomt. Die drinken zwarte koffie. Dat onthoud je en dan leg je er de volgende keer geen suikertje bij. Het zijn van die kleine dingetjes die het voor iedereen prettig maken.’ Eerlijk is eerlijk, bij Cappucino weet je meteen waar je aan toe bent.
De lunchroom in cijfers:
Omzet etenswaren: 47%
Omzet drank: 53%
Oppervlakte: 60 m2 beneden, 50 m2 boven
Aantal zitplaatsen: 35 binnen, 70 buiten
Prijs kop koffie: € 1,65 tot € 5,95
Prijs kop thee: € 1,65 tot € 3,50
Goedkoopste gerecht: € 1,25 (bagel naar keuze)
Duurste gerecht: € 8,95 (Bagel Club Royal)
€ 25 (fles cappuccino champagne)
Meest gegeten snack: Special Veggi (€4,95)
Bestsellers: Home-made ice Thee & home-made ice Coffee
Specialiteiten: Cappucino Rotterdam: xl cappuccino, veel kaneel, kaneellikeur, apart échte slagroom en 2 kaneelsnoepjes. Olijfspinazie Bagel Buffelmozzerella, pesto, tomaat en zongedroogde tomaat, pitmix, olijfolie, zwarte peper onder de grill
LU21Jaar
Foto: CA Fotografie
