Carlo en Mario Osimani beginnen in 2008 met Panini Italiani. Met twee verkoopwagens staan zij op de Hoef, Isselt, Calveen en de zaterdagmarkt op de Hof. Inmiddels is een van de twee wagens verkocht en de ander staat nog steeds op de industrieterreinen. De vaste zaak, de lunchroom, is gelegen naast station Amersfoort Schothorst. Deze winkel hebben ze sinds 2015. Bij binnenkomst in de winkel ruik je de producten al die op jouw broodje kunnen komen te liggen.
Bij Panini Italiani worden de Italiaanse bollen met carpaccio het vaakst besteld. ”Alle broodjes hebben bij ons een naam, stadsnaam of zijn vernoemd naar een bekend persoon. Alles heeft een link met Italië. We hebben een broodje dat de Mona Lisa heet; het schilderij hangt dan wel in Frankrijk, maar is toch echt gemaakt door een Italiaan”, vertelt Carlo. Zo zijn de broodjes qua naam vaak verbonden aan Italië. Specifieke vegabroodjes zijn er niet: “We verkopen wel vegetarische broodjes, maar echt veganistisch niet. Dan zou je een broodje met alleen de groenten kunnen nemen. Bij ons kun je zelf namelijk ook je broodje samenstellen.”
Om wat afwisseling in het aanbod te houden maakt het bedrijf een broodje van de week. Deze week is dat het broodje met de naam 'poccetta'; alle broodjes hebben een Italiaanse naam. ”Foodtrends, daar doen we niet echt aan, het enige is het broodje van de week.” De broers vertellen: “We hebben al veel uitgeprobeerd, ook met frikandelbroodjes en saucijzenbroodjes, maar daarvoor gaan de mensen naar de Albert Heijn die vlakbij is. We merken wel dat de meeste jongeren naar Albert Heijn gaan omdat die goedkoper is. De doelgroep van de zaak is best breed. De grootste groep zijn de mensen die werken op kantoren, maar ook reizigers, passanten en jeugd."
Familiebedrijf
In de zaak werken de broers Osimani, maar ook hun vrouwen en de zoon en dochter van de eigenaren. Met vijf of zes man personeel kunnen zij het goed aan. “Tijdens de spits kan het weleens zo zijn dat er een vriendin meehelpt, maar verder is het alleen de familie die meewerkt. Er wordt ingekocht bij lokale bedrijven; de koffie komt gewoon uit Amersfoort." Dat wil niet zeggen dat alles lokaal wordt ingekocht. De Sligro is de hoofdleverancier van de lunchroom. “Wij krijgen ook producten van een Italiaan in Steenwijk of Italiaanse producten uit Amsterdam. De frisdrank krijgen we van ons neefje die een frisdrankbedrijf heeft.”
Via sociale media profileert Panini Italiani zich bijna niet. Ze hebben een website en een Facebookpagina, maar daar houdt het wel mee op. “We zijn al elf jaar bezig in Amersfoort, dus we hoeven geen reclame te maken, Amersfoort kent ons ondertussen wel. Dus we zijn wel bekend. Facebook gebruiken we om aan te kondigen waar we staan met de wagen of als we verhinderd zijn. Ook melden we daar dat er een ander broodje op de kaart is, maar we zijn er niet steeds mee bezig.”
Horeca in de omgeving
Carlo denkt na over de hoeveelheid horeca in de omgeving. Vervolgens vertelt hij: “Toen wij begonnen stonden alleen wij hier aan de andere kant. Wij hebben dat opgebouwd. Er was ook maar één staanplaats. En toen merkte de gemeente: die jongens doen het best goed en hebben ze er een tweede plaats bijgemaakt. Nu zijn er dus twee aan de andere kant, wij zijn er niet meer. Nu zie je er een viskar en een patatkraam, soms een loempiawagen. Heel weinig ondernemers houden het lang vol. Het is daar toch lastig om je omzet eruit te halen, maar ook de kosten voor loon, de staanplaats en de vergunning wegen zwaar. De meeste zijn met een half jaar weg. De mensen komen toch bij de patatzaak, de Albert Heijn of bij ons uit. Naast de AH zit ook een patatzaak en die heeft ook döner; er is dus veel concurrentie.”
Dure koffiemachine
Carlo en Mario zijn blij met hun vaste ‘winkel’. Er zijn wel bepaalde verwachtingen geweest die niet zijn uitgekomen. “We hebben zo’n heel duur koffieapparaat aangeschaft, maar het levert niet op wat we verwacht hadden.” Het pand waarin de zaak zit, wordt gehuurd van de NS. De fietsenstalling zit aan de andere kant van het station en de parkeerplaats is uitgebreid. “De bussen van Syntus hebben zo’n krappe aansluiting op de treinen. Wij zien mensen langs rennen om de trein te halen, maar we zouden ze liever bij ons binnen zien komen voor een kopje koffie. Dan betaalt het apparaat zichzelf terug.”
Er is wel geprobeerd om meer koffie te verkopen - bijvoorbeeld met een karretje in de voetgangerstunnel naar de perrons toe - maar dat werkte niet. “Op het perron wilden we wel staan, maar dat mocht niet vanwege de veiligheid. Er is wel een mevrouw geweest van ProRail en die heeft ons beloofd dat wij de eersten zouden zijn die het horen als daar ruimte komt voor een koffiecorner. Dat is afwachten.”
De zaak in cijfers:
Auteur: Mark Mulder. Dit interview is geschreven door studenten van ROC Midden Nederland (Media, ICT & Design college). Uitgeverij PS: bv is een erkend leerbedrijf en middels deze samenwerking kunnen de studenten hun opgedane vaardigheden in de praktijk brengen.
