De meesten van ons zullen zich zeker nog de Pepsitest herinneren. In 1975 begon Pepsi met een simpele voorkeurstest; consumenten
kregen twee blanco bekertjes te proeven met het verzoek om aan te geven welke ze het lekkerste vonden. In het ene bekertje zat Pepsi Cola en in het andere bekertje zat Coca Cola. Het resultaat is bekend, Pepsi Cola werd lekkerder gevonden dan Coca Cola. Beter gezegd; meer mensen hadden een voorkeur voor Pepsi Cola en dit verschil was groter dan op grond van toeval mocht worden verwacht.
De Pepsitest was een van de grootste marketingklappers in die periode. De reden voor dit verschil was heel simpel: Pepsi Cola is iets zoeter dan Coca Cola en de meeste consumenten prefereren de zoetere variant. Dit effect is het sterkst bij één simpele slok. Wanneer consumenten een heel glas leeg moeten drinken, wordt Coca Cola lekkerder gevonden. Op basis van deze resultaten kon Pepsi claimen dat ze de lekkerste waren. Deze claim moet wel worden onderbouwd: voor een significant verschil in voorkeur moeten meer mensen voor A kiezen dan voor B.
Het vereiste verschil is echter afhankelijk van het aantal personen dat aan de test meedoet. Wanneer dit 100 mensen zijn, moeten 60 van de 100 deelnemers een voorkeur hebben voor A (dus 60 procent), wanneer dit 1000 mensen zijn, dan hoeven het er slechts 530 te zijn (53 procent). Bij hele grote steekproeven wordt dit verschil nog kleiner (bij 5000 mensen is dit nog maar 51%). Veel bedrijven willen kunnen claimen dat ze de lekkerste zijn, maar missen vaak het budget om 1000 of 3000 mensen te laten proeven.
Sinds kort zien we een variant van deze Pepsitest op televisie. Lidl is een campagne gestart waarin steeds twee merken worden vergeleken, maar in plaats van de vraag welke is de lekkerste wordt gezegd deze is lekker en deze is ook lekker. Beide producten zijn dus lekker; dat is geen claim maar een simpele constatering. Het venijn zit hem echter in de staart, want het ene product is aanzienlijk goedkoper. Dit is een geniale variant op de reclames waarin de nadruk ligt op de prijs: Wij zijn goedkoper. Wanneer beide producten lekker zijn, is er nauwelijks een reden om de duurste te nemen. Een lage prijs is niet altijd een indicatie voor een lage kwaliteit en uiteindelijk is de enige belangrijke vraag hoe lekker iets is.
~Pieter Punter~
Deze is lekker, maar die ook!
20 oktober 2015
