Tien jaar ‘Een Mooie Dag’: “Ik vergeet nooit de spanning van de eerste keer salarissen overmaken”

Auteur: Silke Onink
Ondernemen in... Interview 26 februari 2025
Tien jaar ‘Een Mooie Dag’: “Ik vergeet nooit de spanning van de eerste keer salarissen overmaken”

Ondernemen in Duiven… Het openen van een eigen onderneming was een droom die Edwin Tunnissen (55) en Patricia Dhondt (52) samen deelden. De keuze voor een horecagelegenheid had het stel echter niet voor ogen, maar na een vakantie in Frankrijk kozen zij hier toch voor. In september 2025 viert het duo het tienjarig jubileum van ‘Brasserie Een Mooie Dag’. “Ik zei dat ik nooit in de horeca wilde werken.”

Toen Dhondt dertien was openden haar ouders een eigen horecazaak. “Ik denk dat ik negentien was toen ze ermee stopten. Het eerste wat ik dacht was ‘ik ga nooit in de horeca werken’. Later ben ik terecht gekomen bij de Makro. Hier heb ik jarenlang diverse functies gehad. Op een gegeven moment merkte ik dat een kantoorbaan ook niets voor mij was.” Niet alleen Dhondt, maar ook Tunnissen heeft een carrière bij de Makro gehad. “Ik ben in Duiven gaan wonen omdat ik daar bij de Makro werkte. Op het werk heb ik Patricia leren kennen. Later heb ik een andere functie aangenomen op het hoofdkantoor in Amsterdam. Daar heb ik nog vier jaar lang de horecatak aangestuurd. Het werk was goed en ik had het naar mijn zin, maar het bedrijf veranderde vaak van koers. Samen met Patricia besloot ik dat we, op de helft van ons leven, eens wat anders wilden doen.”

Dhondt haakt in: “We hebben gezocht naar kansen in het buitenland, maar er was crisis en de verkoop van het huis was erg lastig. Daarnaast hebben we kinderen, die wilden we eigenlijk niet laten verhuizen naar het buitenland. We konden maar geen keuze maken. Daarom besloten we om ontslag te nemen. Hierdoor werden we gedwongen een keuze te maken.” “Dat klopt”, bevestigt Tunnissen. “We hebben diverse ideeën gehad en veel plaatsen bezocht, maar we waren nooit van plan een horecaonderneming te starten.” Een restaurant in Frankrijk opende het stel de ogen. “We reden terug naar ons vakantiehuis en kwamen langs een restaurant in een klein dorp. Het zag er leuk uit, dus we stopten om er wat te eten. Nou, het was echt fantastisch”, schetst Tunnissen het beeld. “Ze hadden goede, lekkere gerechten. Het was betaalbaar, alles was vers en het was laagdrempelig en gezellig, niet luxe of exclusief. Daarnaast was de sfeer goed, waren de toiletten schoon en klopte de rekening ook nog.” Tunnissen en Dhondt lachen. “Toen we samen naar buiten liepen zeiden we tegen elkaar ‘Dit is echt een totaalbeleving.’. Je kunt een boekenwinkel, drogisterij of camping starten, maar die totale ervaring krijg je alleen in de horeca. Patricia had veel ervaring aan de voorkant en ik, door mijn werk bij de Makro, aan de achterkant.” De puzzelstukjes vielen op hun plaats toen de gemeente Duiven besloot om de bestemming van twee winkelpanden aan te passen naar één horecapand.

Dhondt: “De gemeente heeft de muur tussen de winkels eruit gesloopt en het pand casco opgeleverd. Dit bood ons de kans om het helemaal eigen te maken.” Tunnissen vervolgt zijn verhaal met een grote glimlach. “Enkele kenmerken van ‘Een Mooie Dag’ kun je gemakkelijk terugvinden in dat restaurant in Frankrijk. De open keuken, het gebruik van veel hout, maar ook het warme en huiselijke. Daarnaast werken wij ook vaak met verse ingrediënten uit de streek.”

Foto van een mooie dag

Een horecagelegenheid is niets zonder een mooie, passende naam met een verhaal. Tunnissen, overduidelijk trots op de brasserie, deelt het verhaal achter de naam ‘Een Mooie Dag’. “We hebben lange tijd getwijfeld over de naam van onze onderneming. Op een dag zei Patricia ineens ‘wat is het vandaag toch een mooie dag’, toen viel het kwartje. ‘Foto van een mooie dag’ is de titel van een lied van Frank Boeijen (dichter, zanger, componist en muzikant, red.). Het nummer gaat over het moment dat je een mindere dag hebt en, door het kijken naar een foto, terugdenkt aan een mooie dag. Wanneer je dat doet krijg je weer dat fijne gevoel van die dag.

Het lied was niet alleen inspiratie voor de naam van onze brasserie, maar ook voor een wand genaamd 'Foto van een mooie dag'. We vragen gasten om een foto van hun mooie dag met ons te delen. We laten de mooiste groot afdrukken en hangen deze in het midden op de wand. Na twee maanden kiezen we een nieuwe uit en vervangen we de oude foto voor een kleinere versie.” Dhondt: Het zorgt niet alleen voor mooie foto’s, maar ook voor het gezellige en persoonlijke gevoel bij onze gasten. De eigenaar van de aangeleverde foto krijgt de grotere versie na twee maanden mee naar huis.” Het stel is het met elkaar eens. “Dat gezellige, gezamenlijke gevoel; dat zijn wij.” Patricia Dhondt vervolgt het gesprek: “Sommige gasten komen dagelijks langs. Die gasten, en natuurlijk alle anderen, willen we een goed gevoel meegeven. Het gevoel van een mooie dag. Het mooiste vind ik dat wij, als eigenaar, deel uitmaken van iemands leven. Dat maakt het werk zo mooi.”

Volgende stappen

Met een pand, een naam en veel verf in de aanslag had het duo een bepaalde sfeer voor ogen. Een concreet plan was er echter nog niet. Dhondt legt uit hoe zij en Tunnissen de volgende stappen hebben gezet. “We wilden een industriële, maar gezellige inrichting creëren. Een ex-collega van de Makro was zo aardig om ons te helpen met de uitwerking van onze visie; zij maakte voor de beurzen de stands van de Makro. Na enkele uren met haar om de tafel te hebben gezeten kwam ze terug met de perfecte tekeningen. Wij dachten direct ‘dit is het’. Daarna zijn we zelf opzoek gegaan naar de benodigde materialen. Alles wat je in de brasserie ziet hebben wij zelf in handen gehad.” Tunnissen: “Dat is waar. We hebben ontzettende mazzel gehad dat we een halfjaar de tijd hadden om het idee uit te werken. We zijn door heel Nederland en België gereden om de juiste materialen te vinden en nog meer inspiratie op te doen. Daardoor kregen we niet alleen de tijd om na te denken, maar konden we ook de beste deals maken. Daarmee deel ik gelijk mijn meest waardevolle tip voor starters: de eerste winst zit ‘m in de tijd nemen om de juiste deals te sluiten. Het klinkt simpel, maar je kan hierdoor veel besparen. Door deze deals konden we met relatief lage kosten starten. Daarnaast hebben we de brasserie privé gefinancierd, dus hadden we geen last van schulden of leningen. Ik denk dat dit grote voordelen zijn geweest. Vaak stappen ondernemers te duur in. Dan lijkt het misschien haalbaar, maar op een gegeven moment moet je alles terugbetalen.”

“Het eerste jaar was een groot succes, maar heel spannend. Ik vergeet nooit de spanning van de eerste keer dat ik salarissen moest overmaken. Je werkt ernaartoe met in je achterhoofd of je het wel kunt betalen; als zelfstandig ondernemer komt het geld uit je eigen broekzak. Dat maakt het tot een spannend moment. De maanden daarop ging het steeds beter. In Duiven zat er destijds alleen een sterrenrestaurant.” Hij kijkt Dhondt even vragend aan; “O, en een Grieks restaurant. Deze type restaurants trekken een andere doelgroep aan. We waren de eerste in het dorp met lunch en laagdrempelig diner.”

“Het mislukte compleet”

Het tienjarig jubileum bewijst dat de brasserie een succes is. In 2021 besloten Edwin Tunnissen en Patricia Dhondt een tweede onderneming te openen aan het horecaplein; café ‘De Beloning’. “Eigenlijk hebben we hier hetzelfde verhaal”, begint Tunnissen. “Het was tijdens de tweede coronalockdown, dus de kosten om een ruimte te huren waren relatief laag. Daarnaast zat ruim twintig man aan personeel thuis omdat de brasserie gesloten was; die konden allemaal schuren en schilderen. Stilgevallen bedrijven, waaronder leveranciers, wilden maar al te graag leveren. Daardoor bleven ook deze kosten laag. De naam van het café was ook gebaseerd op een nummer van Frank Boeijen. Dit hadden we natuurlijk bewust gedaan. Twee jaar geleden (februari 2023, red.) hebben wij het café verkocht. Dit gaf ons weer de ruimte om ons volledig te focussen op de brasserie. Dhondt vervolgt het verhaal: “Er zat een plan achter. Wij waren dag en nacht aan het werk met de brasserie; we openden ’s ochtends en ’s avonds sloten wij de zaak. We kregen het idee om een tweede horecazaak te openen en personeel uit te wisselen. Het idee was dat we op langere termijn iets meer konden gaan loslaten”, lacht ze. Tunnissen lacht mee: “En dat mislukte echt compleet.”

“Ja”, lacht Dhondt. “Dat mislukte inderdaad compleet. Er was namelijk op een gegeven moment een personeelscrisis in het land. Wij hadden net als andere ondernemers een personeelstekort. Edwin werkte in het café en ik in de brasserie. We kwamen elkaar alleen nog maar tegen op het plein en konden vanaf het raam nog net naar elkaar zwaaien. Bij de brasserie moet er om 09.00 uur ’s ochtends iemand aanwezig zijn. Als ik hiervoor vroeg opsta, wordt Edwin ook wakker. En dat terwijl hij tot 01.00 uur ’s nachts aan het werk was in het café en daarna nog moest schoonmaken. Tja... het was te veel. Daarnaast zijn we perfectionisten, dat is een van onze valkuilen.” “We konden het simpelweg niet loslaten”, zegt Tunnissen. “Op een gegeven moment zei Patricia: ‘Weet je nog waarom we samen zijn gaan ondernemen?’. Mijn antwoord was ‘ja’. Omdat we heel graag samen wilden werken. Wij kunnen dat goed. Toen zei ze: ‘Hoelang geleden is het dat wij echt samen hebben gewerkt?’. Dat bleek al enkele maanden geleden te zijn. Twee á drie maanden daarvoor was Patricia namelijk, in verband met een groot feest, na het sluiten van de brasserie nog bijgesprongen in het café.

Dit gesprek was voor mij een signaal. Enkele weken later kwam er een stel jongens binnenlopen om te praten over de verkoop van het pand. We werken nu goed met ze samen en drinken op vrijdagavond weleens in drankje in het café. Het zijn drie goede heren met passie voor de horeca. Patricia en ik zijn nog altijd trots op wat we hebben neergezet. We hebben het horecaplein van Duiven verrijkt”, sluit hij het verhaal af.

Deel 2: “Er moeten meer horecagelegenheden komen in het dorp”

In deel twee kijken we naar hoe de gemeente Duiven omgaat met de horeca. Wat doet de gemeente om ondernemers te ondersteunen en welke plannen zijn er om de horeca te versterken? Patricia en Edwin vertellen hoe zij hierbij betrokken zijn en wat ze merken van de ontwikkelingen.

Ook gaan we in op het horecalandschap in Duiven. Wie zijn de gasten, waar komen ze vandaan?

Blijf op de hoogte!

Wil jij op de hoogte gehouden worden van het laatste luchroomnieuws en één keer per week de digitale nieuwsbrief van Lunchroom ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief.

Overig nieuws