Als je nog niet weet wat een crompouce is, heb je onder een steen geleefd. De TikTok hype is opgestart door een collega bakker, wie is mij niet bekend. Het spreidt zich als een olievlek over ons land uit. Overal haken bakkers aan en pikken één of twee graantjes mee, want de vraag is overweldigend.
Ook wij komen er niet onderuit en moesten er aan geloven de gewone maar ook de vegan variant te verkopen. Sinds 1 week komen er dagelijks vooral kinderen en tieners maar ook ouders - gestuurd door de kids - om ze te kopen. Afgelopen weekend kwam er zelfs een klein meisje van zo'n jaar of zes en bestelt, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, tien crompoucen en betaalt met de betaalpas van pa of ma. Ook bij de Vegan Bakker lopen de vooral jonge tienerveganisten de deur plat voor deze lekkernij. Ook zie je aan de reacties op social media - TikTok, Instagram en Facebook - dat we elkaar allemaal als schaapjes volgen. Een klassiek voorbeeld van Fomo; Fear of Missing Out. Maar hoe komt het nu dat zo'n product wat in de kern natuurlijk oude wijn in nieuwe zakken is, zich tot zo'n hype ontpopt?
Ik denk dat het komt doordat kinderen tegenwoordig de baas in huis zijn. Vroeger, toen ik een kind was, waren mijn ouders de baas in huis. Moeder was streng, maar rechtvaardig. Dat moest ook wel met vijf kinderen en een drukke zaak. Moeder deed alles zelf en veelal met de hand. De was, koken, kleren naaien en sokken stoppen. Zelf jam maken, stoofpeertjes en groenten inwecken et cetera. Daarom moesten wij kinderen ook taakjes in het huishouden doen, en moeder dulde geen tegenspraak. Als je niet luisterde of kattenkwaad uithaalde, kreeg je straf en kon je zonder eten vroeg naar bed. Maar zij was nog niets vergeleken met mijn vader. Als hij boos werd, sloeg hij met platte hand zo hard in je gezicht waardoor dagenlang rode striemen zichtbaar waren. Natuurlijk hadden we het verdiend want wij waren op die leeftijd ook echte schoffies. Onze jeugd bestond uit buitenspelen, in bomen klimmen en streken uithalen met vriendjes. Belletje trekken, appels pikken en rode besjes met een blaaspijp op de witte was spugen bij de achterburen. Na een pak slaag en ‘sorry’ zeggen en een soort van taakstraf. Die taakstraf bestond uit taakjes doen voor de buurvrouw als genoegdoening; toen was er nog geen bureau Halt. Er werd met harde hand onze regels, normen en waarden bijgebracht.
De jeugd van tegenwoordig - ik heb het er al vaker over gehad - speelt niet meer buiten, ze halen geen kattenkwaad uit en de opvoeding is veel vrijer maar ook veel vrijblijvender dan in mijn tijd. Het is in moderne gezinnen net als in Het Land van Ooit, voor wie dat nog kent. Daar zijn de kinderen de baas! Daarom kan je tegenwoordig de kinderen heel makkelijk bereiken, via alle socialmediakanalen. Kinderen zien dat op hun eigen mobiel en vervolgens willen zij dat hebben. De ouders zijn daarin zeer meegaand, ook op financieel gebied. Dat blijkt uit het feit dat de zesjarige de pinpas van haar ouders gebruikt. En eigenlijk verkopen wij al jaren roomvingers, dat is een croissant gevuld met room en poedersuiker in plaats van roze fondant, wat nu op de crompouce wordt gelegd. Het gaat dus inderdaad om oude wijn in nieuwe zakken!
We kunnen er zoals gewoonlijk allemaal iets van vinden maar de vraag is nu, hoelang gaat zo'n hype duren? Laat ik het zo stellen: vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan. Crompouce klaar.....verkopen maar!
Over Lucas Vermeulen
Lucas Vermeulen en zijn vrouw Jolanda runnen met hun bevlogen team Bakkertje Deeg, inclusief de bijbehorende lunchrooms Den Contente Mensch en De Vegan Bakker, gelegen in het vestingstadje Heusden (aan de Maas). In zijn columns deelt hij wat hen bezighoudt en drijft, altijd met zijn lijfspreuk ‘Zonder enthousiasme is zelfs het beste idee gedoemd om te mislukken’ in gedachten.
Blijf op de hoogte!
Wil jij op de hoogte gehouden worden van het laatste luchroomnieuws en één keer per week de digitale nieuwsbrierf van Lunchroom ontvangen? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief.
